Co to jest atak paniki?
#terapia psychologiczna dzieci #psycholog dziecięcy #terapia psychologiczna młodzieży
W pewnym momencie naszego życia niepokój i lęk są częścią życia każdego człowieka. Problem pojawia się, gdy niepokój i lęk stają się zbyt częste i przeszkadzają w codziennym życiu. Nadmierny niepokój może prowadzić do ataków paniki. Co je wywołuje? Co można zrobić, aby sobie z nimi poradzić?
Zgodnie z ICD-10 ataki paniki
Napady paniki charakteryzują się powtarzającymi się epizodami silnego lęku, które nie mają przyczyny. ICD-10 definiuje zaburzenie paniczne jako serię epizodów silnego lęku, którym towarzyszą objawy autonomiczne lub somatyczne.
- ból w klatce piersiowej,
- trudności w oddychaniu
- palpitacje,
- pocenie się,
- uderzenia gorąca
- suchość w ustach
- Inne.
Pomiędzy atakami paniki pojawia się strach przed kolejnym atakiem paniki. Istnieje również obawa przed utratą kontroli, zachorowaniem lub śmiercią.
Derealizacja to poczucie, że otoczenie nie jest realne. Możliwe jest doświadczenie depersonalizacji, która jest również znana jako: Poczucie nierealności w stosunku do samego siebie - "To, co czuję, nie dotyczy mnie". Mogą być również doświadczane parastezje, które mogą powodować drętwienie i mrowienie w różnych częściach ciała.
DSM-V: Napady paniki
W DSM-V ataki paniki definiuje się jako napad lęku, który charakteryzuje się nagłym wystąpieniem lub nasileniem lęku i 4 z 13 objawów.
Mogą wystąpić objawy somatyczne, takie jak kołatanie serca, duszności lub brak oddechu, dreszcze i uczucie zbliżającej się śmierci.
Wystąpienie jednego z tych objawów przez miesiąc lub dłużej wiązało się z co najmniej jednym napadem paniki:
Utrzymujący się strach przed atakami paniki i ich konsekwencjami, takimi jak zawał serca.
Napady paniki mogą powodować zmiany w zachowaniu, np. unikanie sytuacji, które są nieznane.
Objawy te nie powinny być spowodowane lekami, substancjami psychoaktywnymi ani żadnymi innymi stanami chorobowymi. Ataki paniki nie mogą być również spowodowane innym zaburzeniem psychicznym. Kryteria te muszą być spełnione, zanim będziemy mogli mówić o zaburzeniu panicznym.
Istnieje wiele rodzajów ataków paniki
Ataki paniki mogą występować na dwa sposoby: sytuacyjny lub spontaniczny. Ataki te mogą wystąpić bez bodźców zewnętrznych, natomiast ataki typu sytuacyjnego są wywoływane przez wydarzenia wywołujące lęk. Ważne jest, że zaburzenie paniczne może współwystępować z agorafobią, fobią społeczną lub być wynikiem narażenia na traumę.
Skąd biorą się ataki paniki?
Źródło napadów paniki nie zostało zidentyfikowane. Istnieje kilka hipotez, które sugerują biologiczną przyczynę zaburzeń panicznych. Jedna z teorii sugeruje, że mogło dojść do nieprawidłowości w funkcjonowaniu receptorów noradrenergicznych alfa-2. Mogą one powodować zmniejszenie aktywności neuronów presynaptycznych u osób zdrowych. Należy również pamiętać o nieprawidłowościach w przekaźnictwie serotoninergicznym.
Napady paniki mogą być spowodowane zwiększonym napięciem w układzie współczulnym, nadmierną aktywnością ośrodków kory skroniowej lub warunkowaniem reakcji na frustrację. Błędne schematy poznawcze, np. nierzadko naśladowanie zachowań swoich rodziców. Na podatność na ataki paniki może wpływać duża liczba stresujących doświadczeń z dzieciństwa. Ataki paniki mogą być spowodowane przez rodziców, którzy są zbyt ostrożni wobec świata lub krytyczni i perfekcjonistyczni. Przyczyną zaburzeń lękowych może być także zależność emocjonalna i brak swobody w wyrażaniu emocji.
Ataki paniki, które dotykają 9 procent populacji, mogą występować na wszystkich etapach życia. Ataki paniki występują dwa razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Zaburzenia paniczne mogą stać się chorobą przewlekłą, jeśli nie są leczone. Jednak z odpowiednią pomocą można je łatwo wyleczyć.
Lęk antycypacyjny
Ataki paniki mogą być również nacechowane lękiem, czyli tzw. lękiem antycypacyjnym. Klienci obawiają się wystąpienia lub ponownego wystąpienia napadu lęku. Zwiększa to niepokój i koncentrację klienta na objawach fizjologicznych. Osoba interpretuje w ten sposób doznania płynące z ciała. Można to opisać jako samospełniającą się przepowiednię. Jeśli uznamy bicie serca za atak serca, poziom lęku wzrasta i pojawiają się również objawy somatyczne.
Pacjenci żyją w strachu przed kolejnymi atakami i z niepokojem oczekują następnego. Osoba, która doznaje ataku paniki w autobusie, powinna przestać korzystać z transportu publicznego. Osoby, które doświadczyły ataku paniki będąc same, nie będą mogły podróżować środkami transportu publicznego.
Ataki paniki: Konsekwencje
Ataki paniki często się powtarzają, więc to normalne, że osoby na nie cierpiące obawiają się kolejnych ataków lęku. Wiele osób cierpi z powodu lęku i po prostu czeka na kolejny epizod. Tracą wiarę w siebie i zaczynają odczuwać niepokój. Ataki paniki mogą powodować wstyd. Pacjenci czują się zawstydzeni tym, że tracą nad sobą kontrolę i są wyśmiewani. Atak paniki może być postrzegany jako znak, że pacjent cierpi na zaburzenia psychiczne. Jest to kolejny powód do wstydu.
Napady lęku mogą wpływać na codzienne funkcjonowanie, pracę i życie towarzyskie. Unikając miejsc, w których wcześniej występowały ataki paniki, osoba będzie starała się unikać tych obszarów, a także wykonywać rytuały bezpieczeństwa, takie jak sprawdzanie, czy telefon ma zawsze przy sobie, aby w razie potrzeby móc zadzwonić pod numer 911.
Agorafobia jest konsekwencją ataków paniki. Jest to strach przed opuszczeniem bezpiecznego obszaru w obawie, że nikt nie pomoże w czasie ataku paniki. Agorafobia może być również określana jako strach przed przebywaniem w tłumie, np. w autobusie, kinie itp. Lęk ten może ograniczać zdolność do funkcjonowania we wszystkich sferach życia.
